واژهٔ بوتهٔ فارسی با wood زبانهای ژرمن مرتبط می نماید

چون حلقه واسط آنها نام سکایی بودین (منسوبین به جنگل) است که نام سکایی روسها (مردم بیشه ها) بوده است. هرودوت نام سکایی دیگر آنها تراسپیان آورده که آن هم به جنگلی هست:

त्रस n. trasa wood, forest

bha (भ). to be, exist

buta:

From Middle Persian *bōdag. Compare Classical Syriac ܒܘܕܩܐ (būdqā, “crucible”), Middle Armenian բութակ (butʻak), and possibly via Semitic from Old Iranian also Ancient Greek βοῦτ(τ)ις (boût(t)is), βυτίνη (butínē), πυτίνη (putínē).

wood:

Old English wudu, earlier widu “tree, trees collectively, forest, grove; the substance of which trees are made,” from Proto-Germanic *widu- (source also of Old Norse viðr, Danish and Swedish ved “tree, wood,” Old High German witu “wood”), from PIE *widhu- “tree, wood” (source also of Welsh gwydd “trees,” Gaelic fiodh- “wood, timber,” Old Irish fid “tree, wood”).

هرودوت بودین های جنگلی را سرخ مو معرفی کرده است. نام روس را هم به معنی سرخ مو گرفته اند: چون طبق نظری نام روس از اصطلاح * roud-s-ь (از ریشه *rъd-/ *roud-/ *rуd-) در زبان نیااسلاوی برگرفته شده‌است که به معنی رنگ سرخ (مو) است و با vörös مجاری (سرخ مو) مرتبط است.

دو معنی ژرمنی و روسی واژهٔ روس، قایقران و مردم بیشه هستند. به نظر می رسد این هر سه معنی روس در جا افتادن و عمومیت و رسمیت یافتن واژهٔ روس دخیل بوده اند.

در کنار بودین های بومی اوکراین، مردم باستانی حاکم در اوکراین یعنی گلونها (ارابه سواران) سکایی بوده اند.