ریشهٔ ایرانی واژه های وَر (حوض و دریاچه) و برکه (حوض) و ورطه

واژهٔ پهلوی وَر به معنی حوض و دریاچه است و واژهٔ سنسکریتی مرتبط با آن یعنی وارَ-کها (برخه، برکه) به محل جمع شدن آب چشمه (حوض) است:

वार m. vAra multitude

खा f. khA fountain

از این ریشه است واژهٔ فارسی برغ (ورغ، بند آب):

برغ. [ب َ / ب َ رَ / ب َ رِ] (اِ) بند آب. (برهان). سدّ. (شرفنامه ٔ منیری). برغ آب. بندی باشد که از چوب و خاشاک و خاک و گل در پیش آب بندند. بزغ. (برهان) (از ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج) (شرفنامه). ورغ.

در این رابطه گفتنی است واژهٔ ورطه معرب از وَرِتهٔ اوستایی است یعنی جایی که آب می چرخد (گرداب).