امشه سپنته ها(امشاسپندان)

زردشت از هفت باشنده یا نمودخدا که به خواست و اراده خدا آفریده شده اند سخن می گوید.این باشندگان به ترتیب:

۱-سپنته مینو

۲-وُهومَنَه

۳-اَشه

۴- خشترَه وَیریه

۵- اَرمیتی

۶- هَوروَتات

۷-اَمِرِتات نام دارند.

نام این امشاسپندان یا جاودانگان مقدّس به ترتیب به معنی روح بخشنده،اندیشه نیک،راستی یا حقیقت،شهریاری مطلوب،فداکاری یا اخلاص،کمال و نامیرایی است.مشخصه بنیادی خدا بخشندگی یا روح آفرینندگی(سپنته مینو) ایت.لازم به ذکر است در گاتها سپنته مینو پسر زرتشت است که در مقابل اهریمن قرار می گیرد و در واقع اهورا مزدا بزرگتر از آن است که از عهده اهریمن بر نیاید.این ویژگی تنها به خدا باز می گردد اما سایر نمودها نمودهایی است که انسان نیز می تواند در آن شرکت جوید:این نمودها واسطه هایی هستند که خدا را به انسان و انسان را به خدا نزدیک می کنند.و در زمان زرتشت بیشتر ماهیت انتزاعی از یک صفت داشته اند و بعد ها به خدا تبدیل شده اند..زرتشت می گوید که هرکس به اهورامزدا روی آورد و از او پیروی کند می تواند از طریق اندیشه نیک به کمال و نامیرایی دست یابد.آدمیان از طریق اندیشه نیک است حقیقت یا راستی را پیروی و به کمال و نامیرایی می رسند.از این راه است که انسان می تواند به هدف غایی خود که یگانگی با آفریدگار است برسد.

در آیین زرتشت تصویرپردازی تخیلی بسیاری از این نمودها،که آنان را با فرشتگان مسیحی مقایسه کرده اند،به کار رفته است.در گذر زمان سپنته مینو با اهورامزدا یگانه شده و برای حفظ ساختار هفتگانه سروش به جمع آنان اضافه شده است.در روایات زرتشتی این هفت نمود در کنار اهورامزدا بر سریرهای زرّین در اقامت گاه خود یعنی خانه سرود ها(گرودمان) و جایی که رستگاران پس از مرگ بدانجا راه می یابند قرار دارند.هر یک از این جاودانگان بخشی از آفرینش را در اختیار خود قرار دارند:وهومنه حیوانات،اشه آتش، خشتره ویریه فلزات،ارمیتی زمین،هوروتات آب و امرتات گیاهان را در اختیار دارد.لازم به ذکر است که انسان تحت حمایت شخص اهورمزدا است.