خدایان رومی

این دوازده خدای اولمپ نشین که قبلا از آنها سخن رفت به خدایان رومی هم بدل شدند.تاثیر و نفوذ هنر و ادبیات یونان به حدی در روم نیرومند شد که خداوندان باستان روم آنگونه تغییر یافتند که با خدایان یونانی همتای خود مشابه شوند ودر نتیجه آنها را یکسان کردند اما بسیاری از خدایان رومی اسامی رومی داشتند . این خدایان عبارت بودند از:ژوپیتر یا جوپیتر(زئوس)،جونو(هرا)،نپتون(پوزئیدون)،وستا(هستیا)،

مارس(آرس)،مینروا(آتنا)،ونوس(آفرودیت)،مرکوری(هرمس)،دیانا(آرتمیس)،وولکان یا مولسیبر(هفااستئوس)

و سرس(دمتر). دو خدایی که همان نامهای یونانی را نگه داشتند عبارت بودند از: آپولو و پلوتو، ولی پلوتو را به آنگونه که در یونان رسم بود هیچگاه هادس خوانده نشد.باکوس، که او را هیچوقت دیونیسوس یا دیونیزوس نخواندند،خدای شراب بود که نام لاتین آن لیبر به معنی آزاده بود.

گزینش و پذیرش خدایان یونانی موضوعی کاملا ساده بود، زیرا رومیان از خود خدای مجسم و مشخصی نداشتند.آنها اعتقادات مذهبی عمیقی داشتند ولی آن طور که باید اهل اندیشه وتفکر نبودند وهیچ وقت نمی توانستند خدایان اولمپ نشینی را با همان خصوصیات بارز و آشکار بیافرینند.خدایان رومیان،تا قبل از اینکه از یونانیان تقلید کنند، مبهم وناشناخته بودند. آنها «نومینا» بودند، یعنی قدرت یا اراده-شاید هم قدرت اراده.

تا قبل از ورود ادبیات وهنر یونانیان به سرزمین ایتالیا،رومیان داشتن خدایان زیبا وشاعرانه را حس نکرده بودند و به«موزهای بنفشه به گیسو زده» یا «آپولوی چنگ نواز که آهنگهای زیبا می نواخت» یا اینگونه چیزها توجهی نشان نمی دادند، آنها خدایان

سودمند میخواستد مثلا یک قدرت مهم کسی بود که از گهواره کودکان پرستاری میکرد.درباره نومینا ها هیچ داستانی نوشته نشده است اما بسبب کار و فعالیت های ساده آنها با مردم نزدیکی بسیاری داشتند و اعتبار آنها نیز در همین بود.