ریشۀ واژه های بُت و دیو

بر این پایه نام دیو در مقام خدای نامطلوب بر گرفته از کلمۀ دِوَ در سنسکریت به معنی تندیس و بُت است.

देव m. deva idol

در کتیبه خشایارشا هم دیو به جای تندیس خدایانی نظیر مردوک است. بر این پایه منظور از دیوان (منسوبین به دیو) و دیویسنان (دیوپرستان) به ویژه مردم امپراطوریهای آشور و بابل بوده اند.

در نوشتهٔ موسوم به دئوه به‌ جای مانده از خشایارشا در پارسه آمده است:

۴b- و در بین آن سرزمین‌ها ، سرزمین‌هایی بودند که در گذشته در آنجا دیوان (دئوه) ستایش می‌شدند. پس به خواست اهورا‌مزدا، من مکان‌های عبادت دیوان (دیودان ها) را نابود ساختم و دستور دادم: «دیگر هیچ دیوی نباید ستایش شود». هر جا که دیوان عبادت می‌شدند در آن مکان من اهورا‌مزدا را در زمان مناسب و با مراسمی درخور نیایش نمودم.