منشأ هفت سین

چنانکه قزوینی در عجایب المخلوقات و جاحظ (یا بیهقی) در کتاب المحاسن و الاضداد اشاره کرده اند، هفت سین در ابتدا هفت تا سینی بوده است که در دورهٔ ساسانی به پیروی از سنت بابلیان کهن سمت تیسفون در آغاز سال، در ایام جشن نوروز برای امتحان کشت در سال پیشرو، در آنها غلات سبز می کرده اند:

مطابق مقالۀ نوروز آرتور کریستن سن، عنوان حاجی فیروز در کتاب های عجایب المخلوقات قزوینی و المحاسن و الاضداد جاحظ (یا بیهقی) به صورت مبارک منصور (خجسته پیروز) نام آن مرد خوش سیمایی (در اساس خوش یمن و خجسته) بوده که در روز ششم نوروز (نوروز بزرگ) در مراسم نوروزی به پیش شاه آمده و به عنوان همراهی کنندۀ ایام نوروز برای شاه نیکبخت سعادت و آرامش آرزو می کرد. او می نشست، اندکی بعد مردی وارد میشد که طبقی سیمین در دست داشت و بر آن گندم و جو، نخود و جُلبان (نوعی گاودانه)، کنجد و برنج، از هر نوع هفت خوشه و هفت دانه، قند و دینار و درهمی نو قرار داشت…”