باد پدید اورنده زندگی در ابر باران زا ومرگ در توفان یکی از اسرار آمیزترین خدایان هندو-ایرانی است.در یکی از متون هندی آمده است که وایو از نفس غول جهانی(پوروشه)،که همه چیز از تن او هستی یافت پدیدار شد.بدین روایت وایو بر گردونه ای که آنرا صد یا هزار اسب تیزرو میکشند سوار است و همچنین اوست که آذرخش و سپیده دم را پدید میاورد.
وایو در ایران از نقشی مهم برخوردار ودر همان حال خدای راز انگیزی است که آفریدگار خیر(اهوره مزدا) و نیز شر(انگره مینو) به او قربانی هدیه میکنند و در روایتی آفریدگار بر سریری از طلا و به زیر سایبانی زرین که آنرا ستونهایی از طلا بر پا داشته به او قربانی می دهد و از او میخواهد که آفریده های شر را نابود و آفریده گان نیکو را حفظ کند.بدین روایت خواست آفریده گار برآورده شده و تمناهای ویرانگر شر ناکام می ماند.از آنجا که وایو خدایی قدرتمند وحشت آوری است انسانها بویژه هنگام خطر به پیشگاه او نیایش می کنند و وایو جامه نبرد بر تنو مسلح به جنگ افزار های زرین به تعقیب دشمنان می پردازد تا روح شر را نابود و آفریده های نیک اهوره مزدا را پاسداری کند.در حالی که اهوره مزدا بر فراز و در نور و انگره مینو در زیر ودر ظلمت فرمانروایی می کنند مقر فرمانروایی وایو در فضای میان این دو یعنی در خلا قرار دارد.برخی بر این باورند که دو وایو وجود دارد یکی وایوی خوب و دیگری وایوی بد واین بدان دلیل است که وایو از سویی آورنده باران و زندگی و از سویی دیگر شخصیت وحشت انگیز و شومی است که با مرگ پیوند دارد و هیچ کس توانای مقابله با او را ندارد.
0