فروهر. [ ف ُ هََ ] (اِ) در پهلوی فروهر ، فارسی باستان ظاهراً فرورتی و در اوستا فره وشی . در اصل مرکب از دو جزء فره یافرا به معنی پیش و «ور» به معنی پوشاندن ، نگهداری کردن و پناه بخشیدن . طبق مندرجات اوستا فروهر نیرویی است که اهورمزدا برای نگهداری آفریدگان نیک ایزدی ازآسمان فروفرستاده و نیرویی است که سراسر آفرینش نیک از پرتو آن پایدار است . پیش از آنکه اهورمزدا جهان خاکی را بیافریند، فروهر هر یک از آفریدگان نیک این گیتی را، در جهان مینوی زبرین بیافرید و هر یک را بنوبه ٔ خود برای نگهداری آن آفریده ٔ جهان خاکی فرومی فرستد و پس از مرگ آن آفریده ، فروهر او دیگر باره بسوی آسمان گراید و به همان پاکی ازلی بماند. اما هیچگاه کسی را که به وی تعلق داشت فراموش نمیکند و هر سال یک بار به دیدن وی می آید و آن هنگام جشن فروردین است ، یعنی روزهایی که برای فرودآمدن فروهرهای نیاکان و پاکان اختصاص دارد. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). || به معنی جوهر که در مقابل عرض باشد. (برهان ). از فرهنگ دساتیر است . رجوع به دساتیر ص ۲۵۸ شود.
منبع:دایرهالمعارف اینترنتی دهخدا
با درود بی پایان
از آنچه که در مورد تاریخ در اختیار همگان نهاده اید سپاسگزاری نموده ودر خواست مطالب کلی در مورد ایران قدیم دین و…. برایم ارسال نمایید
با سلام
از این که با این سایت بسیار مفید در زمینه تاریخ هنر آشنا شدم خوشحالم و امیدوارم هر روز شاهد مطالب جدید و مفید در آن باشم.در ضمن من به دنبال منابع تمدن جیرفت هستم امیدوارم بتوانید کمکم کنید. با تشکر عضو کوچک جامعه هنری.
سلام.خیلی سژاسگذارم بخاطر مطالبتون.بسیار خوب و مفید بود.میشه لطفا همه ی مطالب در رابطه با “افسانه ها و اساطیر ایران و افسانه ها و اساطیر یونان و روم ” هست را واسم ایمیل کنید؟
سژاسگذارم
سلام. متأسفانه در حال حاضر فایل مقالاتی که خواسته بودید در دسترس نیست.