ریشهٔ کلمهٔ فارسی نَشت در سنسکریت
नष्टadj.nashta run away from
برخی بدون پاییدن لغات سنسکریت، نشت را از ریشهٔ عربی گمان کرده اند:
“نشت
واژۀ فارسی شدۀ «نشت» به معنی «تراوش مایع و گاز از جایی» برگرفته از واژۀ عربیِ «نشّ» našš است (علی‌اشرف صادقی، «بعضی تحولات ناشناختۀ کلمات عربی در زبان فارسی»، مجلۀ زبان‌شناسی، ۱۳۷۳، سال ۱۱، شمارۀ ۱، صفحه‌های ۸ـ۹).
در فرهنگ بزرگ سخن به‌نادرست ریشه‌ای برای این واژه درج نشده، به این معنی که فارسی است.
در فرهنگ فارسی (محمد معین) نیز به نادرست ریشۀ آن چنین آمده است: [ظاهراً محرفِ عربیِ «نشف»؟ یا «نشط»]. دو واژۀ عربیِ «نشف» و «نشط» معنی‌های دیگری دارند و ارتباطی میان «نشت» و آن‌ها نیست.
خوشبختانه این واژه از چشم مؤلفان کتاب‌های ویرایش زبانی دور مانده و در کتاب‌هایشان نیامده است.”
فرهاد قربان‌زاده