ریشۀ اوستایی واژۀ عشق

در اوستایی واژۀ اَش (اَشَ) به معنی فراوانی و فراخی و واژه کا (کَ) به معنی مهرورزیدن و دوست داشتن است. در مجموع اَش-کا یا اَش-کَ به معنی بسیار دوست داشتن می باشد.

واژۀ مشابه عشق در زبانهای سامی:

عبری: ،aşaq: راضی بودن،

ن، عبری: ,asaq

آرامی: asaq،

ن، عبری: eseq

سریانی: sq,

آرامی کهن: t, şqni

آرامی نو: t,şq

A Comparative Dictionary of Arabic, Persian and The Semitic Languages,

By: Dr. M. J. Mashkour, vol: 2, 1978, p: 56

ولی معنی اوستایی و سنسکریتی بسیار دوست داشتن، نزدیکتر به عشق است تا راضی بودن سامی. دکتر محمد ملایری ریشه های هندواروپایی عشق را جستجو و جمع آوری کرده و ریشه هندواروپایی آن را در کلمه ایشیکَ/ایشکَ (خواهش و آرزو کننده) دیده است. این مطلب که من آوردم حاوی نظر سومی است. نظر ملایری در مورد نام عاشیق‌های آذری درست می افتد: چون نامهای کهن خوانندگان باستانی اوسان (دعای سلامتی آرزو کننده)، گوسان (گوینده آرزوی دعای سلامتی) است. نام و سنت عاشیقها نزد اعراب مصطلح نیست.