به جز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد
زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست
در توضیح این بیت حافظ گفته شده است:
غیر از چشمان مستانۀ جانان که خدا نکند چشمِ بَد به آن برسد. در زیر این فلک پیروزه، کسی آسوده و راحت ننشست. یعنی چشم جانان هر کاری که بکند از قبیل ریختن خون عشاق و مجروح ساخت دلِ آنها و سایر ستم هایی که از وی صادر می شود. هیچکس توانایی آن را ندارد که نسبت به عمل جانان اعتراض کند و با این وصف همیشه هم در ذوق و صفاست. اما غیر از او هر کس مکافات عمل خود را می بیند. [مرساد= از مصدر رسانیدن است. در اینجا مراد دعا است به معنی خدا نکند که چشم بد بزنندش. طارم= سقف. فیروزه= اسم سنگی است لاجوردی رنگ. طارم فیروزه= در اینجا مراد، فلک است.]
ظاهراّ منظور از نرگس مستانه، شخص یاور حافظ و آسیب رسان به معاندین و خود خوش نشین به استعاره همان شاه شجاع اتابک مظفری قدرتمند فارس است.