درباره “بررسی نظام فکری و اخلاق جمعی ملل در اسطوره ها
چکیده،پیشگفتار و پیشینه ی تحقیق
آن‌ها شدیداً به نظام طبقات اجتماعی، موسوم به “کاست”، معتقد هستند. این طبقات از چهار طبقه‌ی اشراف، روحانیان، صنعتگران و خدمتگزاران تشکیل شده بود. روح انسان با نیکوکاری و ریاضت می‌تواند در زندگی بعدی، در فردی با طبقه‌ی اجتماعی برتر حلول کند. از نظر آنان این تقدیر خدایان است که هرکس در چه طبقه‌ای باشد و هرگونه اعراض و سرکشی حرام است. «هرکس از این طبقات اجتماعی خارج باشد، “نجس” یا “پاریا” خواهد بود و از تمام حقوق اجتماعی محروم است. فاصله‌ی میان این طبقات چنان زیاد است که هیچ فردی از یک طبقه حق هیچ گونه ارتباط با طبقه‌ی دیگر را ندارد و ارتباطاتی چون، خوردن، نشست و برخاست، ازدواج و حتّی معاشرت معمولی هم حرام است. »[۱]در دوزخ “یمه” «کسی که با فرد خارج از کاست خود ازدواج کند، محکوم می‌شود هیئت انسانی آتشین را در آغوش کشد»[۲]
[۱] آفتاب و سایه ها، ص۳۳
[۲] اساطیر هند، ص۵۸