ریشهٔ واژهٔ آباد و آبادی
دهخدا حدس زده است که اصل آپات (آباد) او-پات بوده باشد یعنی محل نگهداری آب یا مسکن نگهبانی شونده یا مسکن کناری. دیگران مثل معین گفته اند آباد در اصل آ-پات است یعنی مسکن و ولایت دارای نگهبانی. نام آبادی را به هیئت آپَ- ئیتی می‌شود به معنی محلی که آب جاری دارد، گرفت. اوَهنَ یعنی ده در پارسی باستان را هم به صورت اَوَ-وَهَنَ می توان مسکن دارای آب معنی نمود. بنا بر این وجه اشتراک آبادی و اَوَهَنَ در مسکن دارای آب بودن است.