معنی هیربد
در فرهنگنامه های فارسی برهان و آنندراج هیربد را از ریشهٔ هَر سنسکریت و اَر کُردی به معنی آتش، نگهبان آتش (آتربان) گرفته اند. از این روی شکل اوستایی آن اَئِثرپت را هم که به معنی آموزنده و شاگرد دانسته اند، می توان در اساس در رابطه با آثرَ (آتش) گرفت:
हर m. hara fire
आशर m. Azara fire
در روایت بندهش (و شاهنامه) در مورد اسارت و گروگان بودن قباد نزد هپتالان، به همراه او از خواهر و تشی (مرد آتش) یاد شده است. چنان که جناب تورج دریایی دریافته است منظور از تَشی (مرد آتش) همان هیربد اردشیر شاهنامه، همراه قباد در نزد هپتالان است.