معانی نام کُرد
حدود ۲۰ سال پیش دو جلد کتاب در مورد نیاکان باستانی کُرد از طریق انتشارات کتاب ارزان در سوئد منتشر کردم. در آن ها و اصلاحات آنها بدین نتیجه رسیده بودم واژۀ کُرد دو منشأ دارد: کور-دا (چوپان بزغاله و میش) و کوردَ (جهنده، مار) که حیوان توتمی کیمریها-سکاهای مهاجر به کردستان بوده اند و در تاریخ و اساطیر تحت نامهای کردوخ (منسوب به جهنده، کُرد، کرد-مانج)، توژیک (منسوبین به مار نیرومند)، پسران ویسه (سمّی)، پسران سا-خو (از تبار مار) و سوران (از تبار مار) آمده اند. به گفتۀ هرودوت سکاها خود را از تبار الهه ای نیمه زن و نیمه مار می پنداشتند. و آن در اسطوره کُردی شاماران زنده مانده است. به این هر دو معنی کُرد در شاهنامه اشاره شده است و کُردان قوم چوپانان بز و گوسفند و بازمانده از تبار رعایای اژی دهاک (مار افعی) به شمار آمده اند.