مطابقت ایشتار با خنه ثئیتی پری
چنانکه قبلاً گفتیم در فرگرد اول وندیداد اشاره شده است که در سرزمین وَئِکَرته (باد خیز، سیستان) خنه ثئیتی پری (پری برآورد کنندۀ هوسرانی) به گرشاسب پیوسته بود. در آبان یشت اوستا سام گرشاسب نریمان (رستم هفت‌خوان مازندران) برای پیروزی بر دشمنانش بر الهۀ زیبایی ناهید فدیه می آورد که معادل ایشتار بومیان باستانی فلات ایران است. این به نحوی دیگر یاد آور رابطه گیلگامش (پیرمرد هنوز جوان= سام) و ایشتار (الهۀ شور عشق) است: ایشتار پس از پیروزی گیلگمش بر انکیدو، به سراغ گیلگمش رفته از او می‌خواهد جفت او باشد و نطفه خود را به وی ببخشد. ایشتار بارها و بارها با نشاط عشق بزرگان را به خواری کشیده بود. از همین رو گیلگمش درخواست وی را رد کرده، ننگ‌های ایشتار را به او یادآور می‌شود. ایشتار برآشفته به نزد پدرش آنو (خدای آسمان) رفته و به تهدید نرگاو آسمانی (دیو سفید) را از پدر خود گرفته و به نبرد با گیلگمش می‌فرستد. گیلگمش در این نبرد نرگاو آسمانی را از پای درمی‌آورد و ران نرگاو را به سوی ایشتار می‌افکند.