معنی لغوی برجیس و بریهسپتی و مشتری

در مقایسۀ دو نام ایرانی و هندی سیارۀ درخشان مشتری یعنی برجیس و بریهسپتی معلوم میشود جزء اول آنها برگرفته از بَرِج اوستایی و بریه سنسکریت به معنی درخشان و جزء دوم آنها یعنی ایس و سپتی به معنی نیرومندی و فراوانی هستند. در مجموع یعنی بسیار درخشان:

बृन्हति{बृह्} verb 1 bRnhati[bRh] shine

स्फाति f. sphAti prosperity

نام دیگر آن یعنی مشتری ملقب به شاه سیارگان و هرمزد، زئوس و ژوپیتر هم به صورت اوستایی مهیشته-ری به معنی بزرگترین درخشنده (ستاره) است. بی جهت نیست که نام سیارۀ مشتری در اشعار شاعران ایرانی از جمله فردوسی زیاد به کار رفته است:

महिष्ठ adj. mahishTha greatest

राजति{राज्} verb rAjati[rAj, rae] shine