ریشهٔ عربی یا هندوایرانی واژهٔ غرور

به ظاهر واژهٔ غرور هندوایرانی به نظر می رسد. چون علاوه بر اینکه در سنسکریت ریشهٔ روشنی دارد، آن در فهرست قاموس قرآن تبیان نیز دیده نمی‌شود. گرچه در زیر عنوان غرر به معنی فریب دادن سه جا به واژهٔ غَرور بر می خوریم:

गर्वर m. garvara haughtiness

गर्व m. garva pride

بر این پایه به نظر می رسد گَروَ سنسکریت به معنی تکبر همان باشد که در فرهنگ لغات اوستایی به صورت گورو به معنی بیزاری انگیز گرفته شده است.

ولی با راهنمایی دوست قدیمیم احمد داداشی معلوم شد که واژهٔ غرور و ریشهٔ آن در قرآن و احادیث به کار رفته است و لغت عربی مصطلحی است. بر این اساس، به نظر می آید هیئت سنسکریتی بر گرفته از عربی است یا اینکه ترادف و تشابه آنها تصادفی است.