معنی کاوی هندوایرانی و کاهن سامی

کاوی هندوایرانی به معنی پیامبر و پیشگو و کاهن بوده است:

कवि m. kavi prophet

कवि m. kavi seer

Etymology of kahen:

Derived from the active participle of کَهَنَ‎ (kahana, “to predict the future”), from the root ک ه ن‎ (k-h-n). Compare Biblical Hebrew כֹּהֵן‎ (kōhḗn), Ugaritic 𐎋𐎅𐎐 (khn), Aramaic כָּהֲנָא‎ (kāhănā) and Phoenician 𐤊𐤄𐤍‎ (khn), Ge’ez ካህን (kahn), Classical Syriac ܟܗܢܐ‎.

کاهن. [ هَِ ] (ع ص، اِ) کسی است که خبر دهد از وقایع آینده و ادعای آگاهی بر اسرار و اطلاع از علم الغیب کند. (تعریفات). فال گیرنده از آواز جانوران و ساحر و غیب گوی. (غیاث). حکم کننده به غیب. (از اقرب الموارد):

هر داستان که آن نه ثنای محمد است

دستان کاهنان شمر آن را نه داستان.

خاقانی.

کاهن عنوانی بود که به روحانیون مصریان باستان و بابلیان داده می‌شد. این جایگاه از دل جادوگری بیرون آمد. یعنی جادوگران برای یافتن اعتباری دائمی و مقدس در میان مردم، رفته رفته موجودات موهوم غیبی را که تنها خودشان می‌دیدند، به شکل تندیس ساختند تا مردم هم آنان را ببینند و به آنان احترام بگذارند. سپس برای احترام گذاشتن به آنان قوانینی ساختند و به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردند و به مردم فهماندند که ارتباط با آن بت ها تنها کار کاهنان است و نه دیگران؛ و تنها آنان قوانین دینی را می¬فهمند و مردم باید آن گونه که کاهنان می خواهند بت ها را پرستش کنند و گرنه گرفتار عذاب خدایان می شوند.