ریشهٔ سنسکریتی-ایرانی واژهٔ فارسی وَغستن

وغستن در طبقات انصاری به معنای “آشکار کردن” است. مادهٔ مضارع از آن وغند است. این را لااقل از زمان رسالهٔ استاد ایوانف در مجلهٔ انجمن همایونی آسیایی (۱۹۲۳) می‌دانیم. بعد از آن مصحّحان طبقات نیز از معنای آن یاد کرده‌اند و در اصل و تلفّظ آن حدسهایی زده‌اند ولی این واژه های سنسکریت را ندیده اند:

व्यक्त adj. vyakta evident

भूयस् adverb bhUyas (vuya) again

अक्त adj. akta characterized

भूयस् adverb bhUyas (vuya) again

गेषते{गेष्} verb geSate[geS] seek

गेषते{गेष्} verb geSate[geS] search

بر این اساس ریشهٔ ایرانی وغستن (آشکار کردن)، وا-گِستن (باز جُستن) است.