به نظر می رسد نام اسب رستم، رخش یعنی رخشنده را به درستی با نامهای اسب ایندره، اوچچیه سرَوَس (دارای روشنایی و صافی روان) و اسب خورشیدی مقایسه کرده اند:
.उच्चैः adverb uccaiH clear, स्रव m. srava flowing
رخش به صورت رکشا در هند به معنی خدمتگزار (کَشنده گاری به جای اسب) را می داده است. چیزی شبیه مَرکب. ولی رخش در ایران به معنی رخشنده و بَراق بوده است. جالب است که نام اسب معراج پیامبر یعنی بُراق را به مانند رخش به معانی مرکب (اسب، بارگ) و درخشنده (برق زننده) گرفته اند.
صحنه ای از معراج در خمسه نظامی که پیامبر اسلام سوار بر بُراق است. مینیاتور ایرانی اثر سلطان محمد نگارگر مشهور دوره شاه طهماسب صفوی قرن شانزدهم میلادی که در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود.
