مطابق لغت نامۀ دهخدا “و” با صدای [ او ] ۞ هنگامی که در آخر اسمی درآید افادهٔ مبالغه یا نسبت کند: ریشو، نازو، اخمو، قهرو، شکمو، غرغرو، جیرجیرو، جرو، رمو، پتو، هافهافو، شپشو، شاشو، نفرینو (آنکه بسیار نفرین کند)، چسو، دماغو، ریغو، کسو، گوزو. و گمان می کنم مازو نیز بسیارماز باشد: به تن بر یکی ژنده ای از پتو شب و روز بودی بموی و برو. براین پایه زیلو (زیرو، مطابق اشارۀ دهخدا آن چه به زیر اندازند) و پتو به ترتیب به معنی منسوب به “زیر و کف” و “پت” (کرک و پشم نرمی که از بن موی بز بشانه برآورند و از آن شال و کلاه نمد و کپنک و امثال آن کنند) است.
0