اصطلاح واسۀ فارسی ریشه در زبانهای هندوایرانی دارد
دکتر محمد معین در فرهنگ معین به دو واژۀ واسطه و وَسناد توجه کرده است، ولی نتوانسته است اولویتی در تمایز میان واژۀ عربی واسطه و وسناد پهلوی (برای اینکه) برای آن پیدا کند. امّا واژۀ اوستایی و سنسکریتی یَثه (چون) که در گزارش پهلوی به چگون (چون) ترجمه شده، گواه اصل هندو ایرانی برای آن است. حرف ی نظیر تبدیل کایوس به کاووس به و تبدیل شده است:
यथा ind. yathA because
وَسناد پهلوی (برای اینکه) ترکیب وَسَ (یَثَ، چون، دلیل) و ناد (نیدا، نهادن) به نظر می رسد.