معنی محتمل نام داریوش (داریَ وهوش)
هرتسفلد به درستی معتقد است که «سپنتداته (اسفندیار) نام اصلی داریوش نیزه دار کمبوجیه در هنگام سفر جنگی وی به مصر بوده است که بعداً این به صورت لقب به گائوماته بردیه هم اطلاق می‌شده است و داریوش در آغاز لقب درباری سپنتداته پسر ویشتاسپ هخامنشی (نوذری) بوده است». چون خود عنوان داریوش را می توان نیزه دار سرور معنی نمود:
धारा f. dhArA blade
वह् adj. vah[u] holding
ईश m. isha master
کاندیدِ من برای ترجمۀ این نام از این قرار است:
در سنگ نبشته ای از خشایارشا به کُدِ XPf، در بند بیست و پنج، از پدرش با نام دارَیَوَهئوش darayavahaush یاد کرده است، که حالت فاعلی مفرد مذکر است. امروزه داریوش گفته می شود.
دارَیَ فعل دَر به چم «نگه داشتن، استوار داشتن، پشتیبانی کردن» که در زبان اوستایی نیز در همین ریخت و معنا و در زبان سَنسکریت دهر धृ و دهَرَ धर و دهاری धारि و دهارَ धार می باشد.
بخش دوم آن، وَهئوش با واژۀ وَهو پارسی باستان، فاعلی مفرد مذکر وَنگهوش، فاعلی مفرد خنثی وُهو در زبان اوستایی و با توجه به دگرگونی هـ=س در زبان های ایرانی، فاعلی مفرد خنثی وَسو वसु در زبان سَنسکریتی به چم «خوب، نیک» می باشد.
بر این پایه، داریوش به چم «نگهدارندۀ نیکی» یا «پشتیبان نیکی» است.