مطابقت فُطروس ملک روایات شیعیان با پتروس حواری

گفته شده است «در فلسفۀ عزاداری امام حسین شیعیان از عزاداری مسیحیان قدیم که با فدا شدن مسیح، گناه تمام مسیحیان بخشیده میشود، الهام گرفته شده است». مسیحیان قدیم مراسم زنجیر زنی هم داشته اند که مورد تقلید شیعیان قرار گرفته است (مراسم «روز خون» و یا «آداب ‌و رسوم هفت‌روزه» مسیحیان که بسیار شبیه روز عاشورا و مراسم ده روزۀ ماه محرم است). در سوگ سیاوش که تعزیۀ عاشورا با آن مقایسه میشود نه موضوع بخشش گناهان و نه زنجیرزنی وجود داشته است.

یکی از شواهد روشن الهام تعزیۀ ماه محرم از مراسم تعزیه برای عیسی مسیح ماجرای فُطروس ملک است که در اصل همان پتروس حواری مسیحیان به نظر می رسد. واژه های حواری و حوری (مَلک) در ریشۀ حور به معنی شدیداً سفید به هم می رسند:

فُطْرُس در روایات شیعی، فرشته ای رانده شده از درگاه الهی است که به هنگام ولادت امام حسین بال و پر خود را به قنداقۀ ایشان مالید و مورد بخشش خداوند قرار گرفت.

پتروس در انجیل

پتروس ترجمۀ یونانی کلمۀ آرامی «کیفا» به معنی «صخره» است. بر اساس انجیل، علت نامگذاری شمعون به «پتروس» توسط عیسی اینگونه عنوان می‌شود:

» من بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم، و قدرت‌های جهنم، هرگز قادر به نابودی آن نخواهند بود. من کلیدهای ملکوت خدا را در اختیار تو (پطروس) می‌گذارم تا هر دری را بر روی زمین بگشایی در آسمان نیز گشوده شود و هر دری را بر روی زمین ببندی، در آسمان بسته شود.» بر اساس این روایت، کلیسای رم، خود را جانشین پتروس و وارث کلید بهشتی می‌داند.

اما در انجیل برنابا (بارنابا) که در زمرۀ اسفار مشکوک عهد جدید است، پتروس به دلیل این که عیسی را فرزند خدا خواند، مورد خشم وی قرار گرفت و حتی عیسی قصد اخراج پتروس از جمع حواریان را داشت، که با وساطت دیگر حواریون، او را بخشید.

مرگ پتروس

در سال ۶۴ میلادی امپراتور روم نرون دستور به آتش زدن روم داد و سپس این تقصیر را بر گردن مسیحی‌ها نهاد. از این رو که پتروس رهبر کلیسا بود وی را دستگیر کرده و واژگون به خواست خودش بر صلیب کردند. زیرا خود وی گفت من لیاقت ندارم مانند عیسی مسیح بمیرم.

فطروس ملک

فطرُس یا فطروس یا پتروس ملک به اعتقاد مسلمانان نام فرشته‎ای بوده‌است که شفا یافتن او در خرائج راوندی نقل شده‌است. به اعتقاد مسلمانان هنگامی که امام حسین متولد شد خداوند به جبرئیل فرمان داد با گروه بسیاری از فرشتگان به حضور محمد آیند و به او تبریک بگویند. جبرئیل در مسیر فرود از آسمان به زمین فرشته‌ای به نام فطروس (پتروس) را دید که در جزیره‌ای افتاده (خداوند فطروس را مأمور کاری می‌کند و او در آن کار کندی کرده و در نتیجه به کیفر شکست بالهایش گرفتار شده است).

فطروس به جبرئیل گفت: به کجا می‌روید؟ جبرئیل گفت: به سوی محمد. فطروس گفت: مرا نیز با خود حمل و نزد محمد ببر شاید برایم دعا کند؛ جبرئیل خواسته او را پذیرفت و با هم همراه فرشتگان دیگر به حضور محمد رسیدند و تولد حسین را تبریک گفتند. آنگاه جبرئیل ماجرای فطروس را به عرض رسانید. محمد گفت به او بگو پیکرش را به این نوزاد بمالد فطروس همین کار را کرد و همان دم خداوند فطروس را تندرست کرد و به حال اول برگرداند سپس فطروس همراه جبرئیل به آسمان پرگشود.

در روایت دیگر آمده‌است فطروس هنگام پرواز به سوی آسمان به محمد گفت اکنون که من به خاطر وجود حسین شفا یافتم باید حق او را ادا و احسانش را جبران کنم؛ هرکس حسین را زیارت کند زیارتش را به او ابلاغ می‌کنم و هرکس در هر کجا به او سلام کند یا درود فرستد سلام و درود او را به آن خواهم رساند.