ریشۀ واژۀ عینک

به نظر می رسد این واژه از اَئینیکَ اوستایی و اَنیکَ سنسکریت به معنی ظاهر و نمایان و رخساره گرفته شده است. می توان تصور کرد آن در حالت صفت فاعلی به معنی نمایاننده و نشان دهنده به ذره بین گفته می‌شده است. چون در بیت شعر جامی هم معادل عینک به معنی ذره بین به نظر می رسد:

از دو چشم من نیاید هیچ کار

از فرنگی شیشه‌ ناکرده چهار

अनीक m. n. anika (ainika) appearance

अनीक m. n. anika (ainika) face

در رابطه با ارتباط ظاهر نام عینک با عین (چشم) عربی گفتنی است: در این صورت پسوند ایرانی اَک آن قابل توجیه نیست. کسروی و ملایری و عده ای دیگر آن را بر گرفته از آیینه می دانند ولی معنی اوستایی ذره بین آن منطقی تر است.

در عربی به عینک، نظارات می گویند.

واژۀ آیینه نیز بر گرفته از این واژۀ اوستایی اَئینیکَ به نظر می رسد.