سِکّه کلمه ای معرّب از زبانهای هندوایرانی است
کلمات معرب سَبیکه (قطعه طلا یا نقره گداخته و در قالب ریخته شده) و سَبک (فلز ذوب شده را در قالب ریختن) و سکه بر گرفته از سَئِپَکَ زبانهای قدیم ایرانی یا سِچَ سنسکریت به معنی ذوب شده و ریخته گری شده به نظر می آیند:
सेच secha pouring out
सेचन n. sechana casting