ریشۀ هندوایرانی و عربی تِی و طَیّ

به نظر می رسد طَیّ عربی (به معنی پیچیدن در قاموس قرآن) تَی سنسکریتی و تای اوستایی یعنی رفتن به سوی مقصدی را در خود هضم کرده است:

तयते{तय्} verb 1 tayate[tay] go towards or out of

نام بنی طَیّ (اولاد موجود در هم پیچنده، تازیگ، اولاد مار) می تواند اشاره به توتم مار نیاکان آنها باشد؛ چون نام دیگر بنی طَیّ، بنو حَیّه (اولاد مار) بوده است:

तात m. tA[ta] father

अग m. aga (azhi) snake