نامهای سکا (شکه) و کُرد مرتبط هستند

واژهٔ سکا (شکه) در زبان‌های هندوایرانی به معنی بزکوهی حیوان توتمی سکاها بوده است. واژهٔ کورَ (کورنگه) نیز در سنسکریت به معنی بزکوهی است. ولی کُر در کُردی به معنی بُز معمولی به کار می رود. این نشان می دهد که واژه های کُرد (کُر- دا، نگهبان بُز یا بُز کوهی) و کُرمانج (کُر-مانج، خانوار منسوب به بُز یا بُز کوهی) بعداً صرفاً به معنی چوپان و رمه دار گرفته می شده اند. منابع پهلوی و شاهنامهٔ فردوسی نیز بدین معنی نام کُردان اشاره کرده اند.