در مورد ریشهٔ واژهٔ خیابان

در پاکستان خیابان (خدابان) را متضاد بیابان (بی – آبان) گرفته اند. در این صورت خیابان یعنی محل دارای نهر آب؛ که این دومی معنی نام شهر خیاو (وَراوی، مشکین شهر) یعنی شهر کنار رود در گودی روان نیز هست. ولی معنی گذرگاه کنده و صاف شده برای خیابان منطقی تر است. پَثن اوستایی و سنسکریت به معنی راه (بانا در زبانهای ژرمن) هم علی القاعده می توانست به بهان و بان و وان تبدیل گردد:

खेय adj. kheya to be dug out

वन n. vana (bana) crossing place

खेय n. kheya ditch

खात n. khAta (khada) ditch

Aban: attributed to water

वप्र m.n. vapra (vara) ditch

Avi: attributed to water

استاد سعید نفیسی بدون مراجعه به فرهنگنامه های سنسکریت و اوستایی معنی خیابان و خیاو را به جای محل کنده و صاف شده، یا دارای نهر روان در خندق و گودی به معنی محل جوشیدن آب گرفته است.