اتیمولوژی آفرین

به نظر می رسد آفرین که در پهلوی به معنی دعا و ستایش آمده، بر گرفته از آفری (آپری) به معنی آرزو برآوری و ستوده بودن است. آ-فری در اوستا به معنی ستایش و نیز به معنی مهر ورزیدن است. در مورد آفرین (بر آوری آرزو ) معنی اول و در مورد فریدون (معادل هخامنشی، دوست منش) مفهوم دوم مناسب می افتد.

ति{आप्रा} verb Aprati[AprA] accomplish any one’s desire