اتیمولوژی محتمل واژهٔ سلحشور
نظر به شکل ترکیب ایرانی این واژه و اینکه جزء اوستایی–سنسکریتی سور (شور) به معنی کهن آن جنگی است، لذا به نظر می رسد، جزء اول آن در اصل سریه (سلَه) پهلوی به معنی سروری و سلهشور (سلحشور) در مجموع به معنی سرور جنگاور بوده است. اصطلاح فارسی شر و شور به معنی جنگ و غوغا نیز در این رابطه جالب است.