مطابقت قصبهٔ اَلاک باستانی (محل پناهگاهی) با قصبهٔ هراک (هرق، محل دژ نگهبانی) در کنار روستای چیکان
در کتاب هفتم دینکرد (به نقل از محمد جواد مشکور) آمده است: ” هنگام تولد آن زن دوکتاو باگ (شاهدخت)، کاویس (دوستدار جادوگری) و کرپس (دوستدار شکایت) که دو تن دیوان ناپاک بودند، به رشک و خشم آمده و مردم روستایی را که آن کودک در آنجا زائیده شده بود، مجبور به اخراج و تبعید مادرش و فرستادن وی به بلدهٔ اَلاک که در ناحیهٔ سپیتمان (منسوب به سپیتمه، پدر زرتشت) بود، کردند.”
قصبه اَلاک با دژ ویران شدهٔ باستانی هراک (هرق) مطابقت دارد؛ گرچه در آن سمت تپهٔ اَلَش (ظاهراً به معنی تپهٔ دخمهٔ لاشهٔ مردگان) هم در اراضی باغهای روستای چیکان جلب توجه می نماید که بین غار هنگ (معبد مهری ورجوی مراغه) و دژ هراک (هرق، دژ زادگاهی زرتشت) و معبد کایین گبه (آتشکده اسب شاهی، آذر گشنسب قدیمی واقع در جنوب کوه سهند) قرار گرفته است.