احتمال هندوایرانی بودن اصل واژۀ دُور

واژۀ دورَک (دورگ، معرب به دورق) در برهان به معنی دایره و سبو آمده است. به نظر می رسد واژۀ دُوری به معنی بشقاب نیز از آن گرفته شده است.

واژۀ دُور در قرآن آمده است ولی ممکن است عربها به نوبه خود دور را از زبانهای هند و ایرانی یا لاتین، یونانی گرفته باشند، چون ظاهراً در زبانهای سامی دیگر دیده نمیشود:

tour: from PIE root *tere- (1) “to rub, turn.”

[Pokorny 1. tu̯er- : tur-, and tu̯r̥- :: to twirl, turn]

در فرهنگ لغات اوستایی dvar به معنی دویدن و جهیدن (در اساس گردیدن) آمده است.

ह्वरते {ह्वृ} verb 6 Atm hvarate {hvR} turn

و در سنسکریت h به dh تبدیل پذیر است:

ध्वरति {ध्वृ} verb dhvarati {dhvR} bend