ریشۀ اَوستایی واژه های هوا و هَوَس

واژۀ هَوَس را که در قاموس قرآن دیده نمیشود، از واژه های معرّب از فارسی به شمار آورده اند:

واژۀ اوستایی اوسَ/وَس (خواهش و آرزو) که در نام کاوُس (پادشاه آرزومند) به کار رفته ریشۀ واژۀ هَوَس (هَ- وَس) به نظر می رسد. جزء هَ می تواند از تلخیص هَوَ/هوَ (داشتن) عاید شده باشد.

اَوا- هم در اوستایی به معنی آرزو و خواهش است و هَ- اَوا (هوا) به همان معنی داشتن آرزو و خواهش می باشد.