اتیمولوژی اَخگر (آک-گر، شرارهٔ آتش)

اتیمولوژی اَخگر (آک-گر، شرارهٔ آتش)
اخگر، ذرهٔ درخشان معنی میدهد:
अङ्क m. aGka bit
घर्णोति{घृ} verb gharNoti[ghR] shine
ولی آگر و آیر کُردی تلفظ هایی از همان واژهٔ آذر هستند:
چون مطابق دهخدا «ذ» به «گ» بدل گردد:
آذر = آگر (آتش).
«ذ» بدل ِ «همزه» آید:
پاذیز = پائیز: از سر دولاب برخاست و به دارالملک همدان آمد، فصل پاذیز بود. (راحهالصدور راوندی). در سنه ٔ ست و اربعین و خمسمائه به فصل پاذیز قصد بغداد کرد. (راحهالصدور راوندی).
امّا استاد پورداود آگ در آگر را به معنی آتش گرفته است. در این صورت آگ-گر یعنی آتش درخشان.
You might also like

Leave A Reply

Your email address will not be published.