مطابقت قوم ثمود قرآن با داکیائیها و اوکرائینی ها

مطابقت قوم ثمود قرآن با داکیائیها و اوکرائینی ها

(The conformity of the Thamud people of the Quran with the Dacians and Ukrainians)

نام قوم ثمود در قرآن و روایات اسلامی همراه با قوم عاد (مردم انجمنی، ژرمنها یعنی قوم منسوب به هود/اود، اودن) و در رقابت با هم ذکر گردیده است. ولی چون نام اصلی آنها در محیط شبه جزیرهٔ عربستان به زبانهای سامی ترجمه شده بوده است، گمان شده است که ایشان از اقوام اعراب بائده (معدوم) باشند. عربستان پیش ار اسلام جای تجمعات قومی بزرگ و شامخی نبوده است. لذا منظور از قوم ثمود مردمی بزرگ اروپایی در جوار قوم عاد (ژرمنها) بوده است. در مقاله ای که پیشتر در باب عاد و ثمود نوشته بودم. نام عاد را به درستی با ژرمنها مطابقت داده بودم. امّا در مورد پیدایی ثمود میان مغان ایرانی و گتهای تراکیه و قوم کوچک سَمودیهای باستانی معدوم هگر، سرگردان مانده بودم.

در مورد گتهای تراکیه (مردم داکیا) راه را درست ولی نا کافی رفته بودم و آن نتیجه گیری این بود:

مطابقت نام صالح با سالموکسیس، خدای جهان زیرین مردم گِت/ داکیا (سرزمین گرگ)

نام و نشان صالح یاد آور نام سالموکسیس (خدای جهان زیرین داکیا، ولس اسلاوها) است و شتر او بیانگر ظاهر نام دیگر این ایزد یعنی گِبلیزیس (خدای جهان زیرین) است که می توانست در زبانهای سامی به معنی خداوند جمل (شتر) گرفته شود.

براین پایه محتمل است نام ثمودیها با سمادعه/سمودعه (گرگها) در عربی یعنی توتم گرگ داکیائیها ربط داده می شده است. ولی بیشتر محتمل است نام ثمودی ها به صورت زَم-اودی ها در زبان های بالکان به معنی مردم کناری و مترادف نام اوکراین بوده است.

حال با اطمینان در این باب بدین نظر رسیده ام که با توجه به ترادف نام و اشتراک صالح (نیکوکار) دارندهٔ شتر زرین و نازل کننده خشم و بلای خدایگانی بر قوم خود با ولس (نیک، سالموکسیس) خدای حامی حیوانات و خدای جهان زیرین اسلاوها (اسکلاوها) است، و نام قوم ثمود (مردم گرگ یا مردم کناری) وی متصّف به دارندگان مساکن نیک را در اصل می توان با اسلاوهای غربی (اوکرائینی ها= مردم کناری و ائوکاتیان سکاها، یعنی دارندگان منازل نیک، بوهمنی ها) مطابق دانست:

با توجه به اینکه در اساطیر سکایی ائوکاتیان (مردم بوهمن) ملت لیپوکسائیس (پادشاه مردم کناری= پادشاه اوکراین) و ابزار زرین و مقدّس ایشان گاو آهن (پولاک= لهستانیها) به شمار رفته اند، لذا نام ثمود را در مقایسه با آن در زبان عربی هم می توان به معنی مردم کناری (ثمُ-اَد) یعنی اوکرائینی ها -لهستانیها -بوهمنی ها (اسلاوهای غربی) گرفت:

چه جزء ثمُ در ثمود (مردم کناری) در عربی به معنی محل آن سویی و کناری و جزء اَد آن در رابطه با بلا و شتر و سِیر کردن در زمین است:

اد. [ اَدد ] (ع مص) آواز گردانیدن شتر در جوف. به اندرون باز گردانیدن شتر ماده آواز خود را. نالهٔ گردانیدن شتر. (تاج المصادر بیهقی). || نالیدن. (زوزنی). نالیدن شتر از جدائی بچه. || دراز کشیدن امری. || سیر کردن در زمین. || رسیدن بلاکسی را. کسی را بلائی رسیدن. (تاج المصادر بیهقی).

چون مطابق روایت قرآنی مغضوب شدن قوم ثمود به خاطر پِی کردن شتر صالح (ولس= نیک، خدای حامی حیوانات اسلاوها) که در زمین خدادادی مشغول سِیر و چریدن بوده، روی داده است.