زروانیسم از ترکیب فرهنگ ایرانی و بابلی و یونانی عاید شده است
به ظاهر نظر می رسد نام زروان (زمانهٔ بیکران) که معمای زرتشتی گری دانسته شده است از ترجمهٔ نام کرونوس یونانی در عهد یونانیان پدید آمده است که در رابطه با تیتانها (دیوان) و فرزندانش زئوس و هادس است که می توانستند با اهورامزدا و اهریمن (دئوس آرِئیمانیوس) مطابقت داده شوند. در اساطیر هندوان نام مشابهی نظیر کرونوس برای زروان پیدا نمی کنیم. معهذا در کتیبهٔ بابلی کهنی نام ایزدی به صورت زروان یاد شده است.
همین ایزدی که در کتیبه های کهن بابلی به نام زروان و در منابع آرامی به عنوان خدای تقدیر آمده، می تواند معادل همان خدای آسمان بابلی ها یعنی آنو (خدای تقدیر) باشد. در این حالت وی با دایائوس خدای آسمان آریائیان هندی مطابقت می کند بنا بر این مطابقت شدن زروان با کرونوس امری ثانوی است. زروان در خود ایران با آنزو (سیمرغ باستانی بومیان ایران) مطابقت داده میشده است.
