معرّب بودن واژۀ «معنی»

نظر به اینکه در قاموس قرآن واژه های یعنی و معنی دیده نمیشوند، لذا آنها بر گرفته از واژۀ مانه (مَنه) هندوایرانی به نظر می رسند:

मान m. mAna purpose

मन n. mana thought

मन n. mana opinion

मन n. mana idea

मन n. mana belief

ریشۀ هندواروپایی واژۀ معرّب «معنی»:

mean (v.1)

“intend, have in mind;” Middle English mēnen, from Old English mænan “intend (to do something), plan; indicate (a certain object) or convey (a certain sense) when using a word,” from Proto-West Germanic *menjojanan (source also of Old Frisian mena “to signify,” Old Saxon menian “to intend, signify, make known,” Dutch menen, German meinen “think, suppose, be of the opinion”), from PIE *meino- “opinion, intent” (source also of Old Church Slavonic meniti “to think, have an opinion,” Old Irish mian “wish, desire,” Welsh mwyn “enjoyment”), perhaps from root *men- (1) “to think.”

واژه های معنی و یعنی در زبانهای سامی قدیم دیگر هم وجود ندارد. یعنی در ویکشنوری شکل دگرگون شدۀ کلمۀ عینی گمان شده است.